รูปแบบเรื่องเขียนที่ส่งไปตีพิมพ์: แชต

โระพะฮินรถไฟถึงทำ และทำในที่สุด เป็นกี่โมง ดุเนียะเชียะเป็น 2 นาฬิกาในไม่ช้า ร่าเริงแล้ว (พัด และปิดเทียน) โระพะฮินกันนะสายแค่ไหนรถไฟ　ไว้วางใจได้โอ้ 2 ชั่วโมง (การหาวการเติบโต) มีที่ดีในฉันด้วย เหยียบความสะเพร่าเลวร้ายแล้ว!　ที่นอนเกินเวลาแล้วทันที ขณะจะไปรับที่สถานี และมาอุตส่าห์ที่นี่……. ราดบนเก้าอี้เก้าอี้อืม น่ารำคาญ……ทั้งๆ ที่ดี ถ้าก็ปลุกคุณคุณอย่างน้อยที่สุด ดุเนียะเชียะคิดว่า ออกไป โอะยะดูเหมือนจะอยู่แล้ว (ทำให้หูเสร็จ) โระพะฮินแตกต่างกัน (ทำให้หูเสร็จ)……ได้รับสัมภาระ และมีคนหรือสิ่งที่เหมือนกัน……(ช่วง) คงจะเป็นถูกเปลี่ยนอย่างแน่นอน เพราะภรรยาของระเนะฟุซุคะยะถูกใช้ที่ต่างประเทศ 5 ปีมาด้วย……เป็นคนที่ดีจริงๆ หรือฟรี ที่เปิดเผย และรู้สึกสดชื่น ถึงไม่ลืม แต่ ตอนฉันยังเป็นคำพูดถึงเด็กอย่างดูหมิ่นประมาณ 15 พ่อ - - เปิดร้านเล็กที่หมู่บ้านนี้ตอนนั้น แต่โคะโระพ่อพ่อฉันที่ตายแล้วชนสึระโวะเกะนโคะเดะมุมของ - - ฉัน และเคยนำเลือดกำเดาออก……ด้วยเหตุผลบางอย่างมาที่คฤหาสน์นี้ใน 2 คนพอดี และเป็นอารมณ์ที่พ่อเต็มนอกจากนั้นตอนนั้น ถึงภรรยาจำได้เหมือนกับเรื่องเมื่อวานอย่างลืมตัว แต่ยังอายุน้อย และพานักโซะริชิทะดะทะกะเนะผอมฉันนั้นไป ด้วยถึงการซักด้วยมืออย่างนี้งั้น นั่นคือห้อง - - ห้องเด็กนี้ที่นี้พอดี "ไม่ร้องไห้พูดว่าคุณชาวนาตัวเล็ก" และได้รับการซ่อมแซมจนกระทั่งพิธีสมรส ( idiomatic phrase translation with notes ของความสบายพูดถึงคนได้รับบาดเจ็บ)……" (ช่วง) ชาวนาตัวเล็ก……ถึงพ่อฉันเป็นชาวนา แต่รองเท้าเสมหะ low shoes สีน้ำตาลเข้มอยู่ใส่เสื้อกั๊กที่ตามที่นี้ขาวจริงๆ พอประนีประนอม และนกพิราบพูด ซะโคะโนะโทะโทะมะจิริซะปลาตัวเล็ก……ถึง ถ้าเงินเงินหนึ่ง มีนั่นเป็นจำนวนมาก แต่ไม่แตกต่างในชาวนาในท้ายที่สุด ถ้าผึ่งมือกับหน้าอก และลองคิด ดู……อ่านหนังสือนี้เมื่อกี้นี้ (พับตลบหนังสือขึ้นไปอย่างสบายๆ ) ด้วย แต่ไม่รู้เลย นอนแล้ว ขณะที่อ่าน (ช่วง) ไม่หมาทุกคนนอนพิเทะตอนกลางคืนดุเนียะเชียะ คะกิสึเคะทะนเดะซุวะเนะ * การกลับของเจ้าของบ้าน โระพะฮินทำไมโอะยะดุเนียะเชียะ, ขนาดนั้น……" ดุเนียะเชียะมือสั่น อารมณ์ฉันไปไกล และท่าทางจะล้ม ดุเนียะเชียะโระพะฮินที่คุณคุณอ่อนแอ และไม่ไปอย่างมาก พอดู และกลายเป็นดูเหมือนหญิงสาว และเป็นลักษณะลักษณะของผมอย่างนั้น ใช้ไม่ได้ไม่ได้เรื่อง นั่น ต้องรู้เกี่ยวกับที่นั่ง เอะพิโฮะโดะฟุ garden cleaner ส่งนี่ให้ และส่ง (เก็บช่อดอกไม้) เป็นซะซุโยะอุนิเทะเนะโซะในโรงอาหาร (สร้างช่อดอกไม้ข้ามดุเนียะเชียะ) เทะคิโทะคุเระโระพะฮินจิถึงฉันกับ kvass โอกาส" ดุเนียะเชียะให้ยืม และลำบาก (การออกจากบริเวณ) เอะพิโฮะโดะฟุตอนนี้ ถึงด้วยความหนาวของรุ่งเช้า เป็นความหนาวของระดับ 3 ระดับต่ำกว่าศูนย์ แต่ดอกซากุระบานเต็มที่พอดี ไม่นับถืออย่างมาก ภูมิอากาศของประเทศของเรา (การถอนหายใจ) อย่างมาก ไม่ไปน้ำทะเลทำภูมิอากาศของประเทศของเรา และถอนตัวอย่างทันใด ว่าแต่ว่า ถึงกล่าวเพิ่มเติมเป็นคำสั้นๆ คุณโระพะฮินโอกาสของเรื่อง แต่ เพื่อที่จริงแล้วเรื่องเล่าคนนั้นตัวจริงเสียงจริงที่เกลียดที่ที่ทำอิสซะคุจิสึรองเท้าบู๊ทใหม่เมื่อวานซืนไหม้ กิวกิวดัง และไม่กลายเป็นอย่างนี้ยิ่งไปกว่านั้นอย่างมาก เป็นสิ่งที่ทาอะไรกันเถอะหรือ โระพะฮินหยุด มีมากมายแล้ว เอะพิโฮะโดะฟุมีความทุกข์ที่บางอย่างฉันทุกวัน อย่างไรก็ตามการบ่นไม่พูด ยิ้มปรากฏของนะเระโคะนินะเทะนะเระเสียมากกว่า เอะพิโฮะโดะฟุถือว่า ไปอันไหน เป็นนี่อีก (กระแทกกับเก้าอี้ และเอาชนะ)……ถึงดูเหมือนว่าจะพูด (ด้วยสภาพที่ดูท่าทางทะนงตัว) ทะนงตนอย่างไร แต่เป็นการปรับเกี่ยวกับอินนิ่งอะไร อย่างไรก็ตาม……พอจะเกิดอย่างนี้ขึ้น อยากพูดว่า อากาศแจ่มใสท้องฟ้าน่าชื่นชมแล้ว! (การออกจากบริเวณ) ดุเนียะเชียะ "ที่จริงแล้วคุณโระพะฮินเอะพิโฮะโดะฟุโน้นเสนอการแต่งงานแก่ฉัน" "โฮะโฮะอุ" โระพะฮิน ดุเนียะเชียะควรทำอย่างไรดี หรือลำบากแล้ว……ถึงเป็นคนสงบเสงี่ยม เข้าใจยากทั้งหมด พอแค่เริ่มพูดเรื่องบางอย่างบางครั้ง ถ้าฟัง โอะโมะจิโระน่าสนใจ และเจียวโมะโคะโมะเทะอิรุนดะเคะเระโดะอารมณ์แค่เข้าใจยาก และได้นอน รังเกียจ และฉันคนโน้นไม่เกลียดเสียทีเดียว และคนโน้น หมกหมุ่นอยู่กับฉันหรือ ในคนไม่มีความสุข เกิดขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่างทุกวัน ที่นี่ " 22 ไม่มีความสุข" ล้อเลียนคนโน้น……" โระพะฮินซะอะครั้งนี้ ดูเหมือนจะถึงที่ (ตั้งหูการทำงาน)……" ดุเนียะเชียะถึงที่!　ทำอย่างไร และเป็นเสมหะ ฉัน……ร่างกายเย็นขึ้น โระพะฮินถึงที่จริงๆ ไปเพื่อการไปรับกันเถอะ ทราบหน้าฉันหรือ　เพราะนานตั้ง 5 ปีแล้วอย่างไร ดุเนียะเชียะฉันท่าทางจะล้ม (ตื่นเต้น)……โอ้ท่าทางจะล้ม